Ustępujące objawy przypominające udar mózgu? Nie lekceważ ich! Nawet jeśli po chwili wszystko wróci do normy możesz być w śmiertelnym niebezpieczeństwie i pilnie powinieneś udać się do lekarza.
Kilka słów o udarze
W Polsce, średnio, co 8 minut ktoś doznaje udaru mózgu, co stanowi blisko 80 tysięcy nowych przypadków każdego roku. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia jest drugim najbardziej śmiercionośnym zjawiskiem na świecie. I choć największym ryzykiem udaru obarczone są osoby starsze po 65. roku życie to udar sięga także po młodszych pacjentów, czasem nawet także po dzieci.
Stres, zła dieta, nadciśnienie, tętnicze, palenie papierosów i alkohol, siedzący tryb życia, cukrzyca, miażdżyca, migotanie przedsionków to poza czynnikami genetycznymi najczęstsze przyczyny udarów prowadzące do osłabienia i uszkodzenia naczyń, które w wyniku zgrubień zaczynają transportować coraz mniej krwi do mózgu lub przez które przepływ zostaje całkowicie uniemożliwiony, np. w wyniku pojawienia się skrzepliny. Mózg przestaje otrzymywać tlen i obumiera. Zdarza się, że uszkodzone i osłabione naczynia mózgowe pękają, a krew w nich zawarta rozlewa się po różnych obszarach mózgu. W zależności od przyczyny mówimy o udarze niedokrwiennym lub udarze krwotocznym.
Czym jest przejściowe niedokrwienie mózgu?
Zdarza się, że przepływ krwi zostaje zatrzymany na chwilę, skrzeplina w końcu znalazła ujście i udaje się „odetkać” naczynie. Objawy udaru przemijają, ale nie możemy zlekceważyć tego stanu, ponieważ przejściowe niedokrwienie mózgu (tzw. mikroudar) jest największym zwiastunem tego, że kondycja naszych naczyń nie jest najlepsza i w niedługim czasie dojdzie do pełnego udaru mózgu, który może okazać się śmiertelny lub na zawsze pozbawić nas sprawności.
Objawy mikroudaru są identyczne jak w przypadku normalnego udaru, a więc:
- jednostronny niedowład kończyn;
- problemy z mówieniem, wyrażeniem myśli, zbudowaniem zdania;
- problemy z utrzymaniem równowagi;
- silny ból głowy;
- podwójne widzenie, oczopląs;
- utrata świadomości.
Chory z takimi objawami musi natychmiast trafić na oddział udarowy i rozpocząć leczenie polegające na trombolizie z zastosowaniem rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu lub trombektomii mechanicznej, które udrożnią naczynie i przywrócą swobodny przepływ krwi. Im szybciej chory zostanie poddany leczeniu, tym lepsze są jego rokowania i szanse na odzyskanie pełnej sprawności po udarze. Chory przez jakiś czas będzie musiał pozostać w szpitalu i poddać się rehabilitacji, podczas której na nowo będzie musiał uczyć się podstawowych czynności takich jak chodzenie i mówienie.
Źródło informacji: ŻyciePoUdarze.pl
